Sąd Okręgowy w Warszawie XXVIII Wydział Cywilny (SSO Bartłomiej Biegański) po rozpoznaniu w dniu 30 listopada 2023 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z powództwa Klientów Kancelarii przeciwko Santander Bank Polska Spółce Akcyjnej w Warszawie ustalił, że umowa kredytu hipotecznego zawarta pomiędzy nimi a Kredyt Bank Spółką Akcyjną z siedzibą w Warszawie jest nieważna w całości oraz zasądził od pozwanego na rzecz powodów całość dochodzonych przez nich roszczeń.
Sąd uznał, że kwestionowana przez powodów umowa jest nieważna z uwagi na szereg postanowień abuzywnych, które nie mogą być zastąpione jakimikolwiek innymi regulacjami prawnymi.
Nie jest dopuszczalne, aby postanowienia umowne dawały jednej ze stron uprawnienie do kształtowania według swojej woli zakresu obowiązków drugiej strony. Byłoby to sprzeczne z właściwością (naturą) umowy. Analiza kwestionowanych postanowień umownych dotyczących waloryzacji doprowadziła Sąd do konkluzji, że nie odwołują się one do ustalanych w sposób neutralny kursów CHF czy jakichś obiektywnych, zewnętrznych wskaźników czy czynników, na które żadna ze stron nie ma wpływu. Zasady ustalania kursów zostały natomiast przekazane do wyłącznych uprawnień pozwanego, nie określając bliżej kryteriów ustalania ich wysokości.
Sąd w niniejszym składzie w pełni podzielił stanowisko, iż określenie wysokości należności obciążającej konsumenta z odwołaniem do tabel kursów ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych kryteriów, jest nietransparentne, pozostawia pole do arbitralnego działania banku i w ten sposób obarcza kredytobiorcę nieprzewidywalnym ryzykiem oraz narusza równorzędność stron.
Wyrok jest nieprawomocny, sygn. akt: XXVIII C 25335/22.