Unieważniona umowa BOŚ w pół roku po wniesieniu pozwu.

Sąd Okrę­go­wy w War­sza­wie XXVIII Wydział Cywil­ny (SSO Paweł Kaszak) po roz­po­zna­niu w dniu 30 paź­dzier­ni­ka 2023 r. w War­sza­wie na roz­pra­wie spra­wy z powódz­twa Klien­tów Kan­ce­la­rii prze­ciw­ko Ban­ko­wi Ochro­ny Śro­do­wi­ska S.A. z sie­dzi­bą w War­sza­wie usta­lił, że umo­wa kre­dy­tu hipo­tecz­ne­go zawar­ta pomię­dzy nimi a ban­kiem jest nie­waż­na w cało­ści oraz zasą­dził od pozwa­ne­go na rzecz powo­dów całość docho­dzo­nych przez nich roszczeń.

Według Sądu sta­no­wi­sko stro­ny powo­do­wej oka­za­ło się uza­sad­nio­ne w czę­ści opie­ra­ją­cej się na zarzu­cie nie­waż­no­ści umo­wy kre­dy­tu – zarów­no wyni­ka­ją­cej ze sprzecz­no­ści umo­wy z usta­wą, jak i na sku­tek usu­nię­cia z niej klau­zul indeksacyjnych. 

Sąd uznał, że zasad­ni­czym ele­men­tem każ­de­go zobo­wią­za­nia umow­ne­go jest moż­li­wość obiek­tyw­ne­go i dosta­tecz­nie dokład­ne­go okre­śle­nia świad­cze­nia. Przy okre­śle­niu świad­cze­nia moż­li­we jest odwo­ła­nie się do kon­kret­nych pod­staw, moż­li­we jest rów­nież odwo­ła­nie się w tym zakre­sie do woli oso­by trze­ciej. Jed­nak­że w każ­dym wypad­ku umo­wa będzie sprzecz­na z natu­rą zobo­wią­za­nia jako takie­go, jeśli okre­śle­nie świad­cze­nia zosta­nie pozo­sta­wio­ne woli wyłącz­nie jed­nej ze stron.

Zda­niem Sądu Okrę­go­we­go w razie przy­ję­cia, że umo­wa była­by w cało­ści waż­na z racji bra­ku sprzecz­no­ści z usta­wą, zawar­te w umo­wie i regu­la­mi­nie posta­no­wie­nia okre­śla­ją­ce spo­so­by wyli­cze­nia kwo­ty kre­dy­tu pod­le­ga­ją­cej spła­cie i wyso­ko­ści rat kre­dy­tu są abu­zyw­ne, a tym samym nie wią­żą kre­dy­to­bior­ców. W realiach spra­wy niniej­szej pro­wa­dzi­ło to do nie­waż­no­ści umo­wy, a w kon­se­kwen­cji – do toż­sa­me­go rozstrzygnięcia.

Nale­ży pod­kre­ślić, że nie­do­pusz­czal­ne jest uzu­peł­nie­nie abu­zyw­nych posta­no­wień umo­wy przez sąd poprzez zmia­nę tre­ści tych posta­no­wień, gdyż mogło­by to zagra­żać reali­za­cji dłu­go­ter­mi­no­wych celów sta­wia­nych przez Dyrek­ty­wę 93/13. Jeśli umo­wa po wyłą­cze­niu z niej nie­uczci­wych warun­ków nie może obo­wią­zy­wać, sąd może – jedy­nie w celu unik­nię­cia pena­li­zu­ją­cych kon­su­men­ta kon­se­kwen­cji – uzu­peł­nić umo­wę prze­pi­sa­mi dys­po­zy­tyw­ny­mi. Nie­za­leż­nie od wąt­pli­wo­ści co do moż­li­wo­ści zastą­pie­nia kur­su z tabe­li ban­ku suge­ro­wa­nym przez pozwa­ne­go kur­sem śred­nim NBP, Sąd zauwa­żył, że tego rodza­ju zabieg nie usu­wa zna­czą­cej nie­rów­no­wa­gi mię­dzy stro­na­mi, jaka powsta­ła ze szko­dą dla kon­su­men­ta na sku­tek włą­cze­nia do umo­wy warun­ku ryzy­ka kursowego.

Wyrok jest nie­pra­wo­moc­ny, sygn. akt: XXVIII C 6807/23.